Η άνοιξη μας έκανε την τιμή να έρθει στον πλανήτη της Μαχαιρίδας ....
Μάλλον βρήκε απροετοίμαστους τους πιστούς της , αλλά σίγουρα υποψιασμένους για το μέλλον.
Εσκαφείς,σφύρες,μπετονιέρες,πρέσες περιέζωσαν τον μικρό κολπίσκο και η στενή πολιορκία μάλλον άρχισε.
Δεν είναι και ότι καλύτερο να κολυμπάς με soundtrack τη συναυλία τους.
Αλλά το νερό είναι πάντα διάφανο και παγωμένο ευεργετικό στο να σε ανανεώνει όπως έκανε πάντα .Καθαρίζοντας θολά σημεία και δίνοντας μια άλλη οπτική σε συνειδήσεις που σκούριασαν απο ηθικές κατηχήσεις.
Αυτό είναι το μεγαλείο της παραλίας για όποιον μπορεί να το υποψιαστεί και όχι η αναζήτηση της ηδονοθυρίας που σε τελική ανάλυση μάλλον ενοχλεί πιά.
Ιδιαίτερα όταν γίνεται αυτοσκοπός και ενοχλεί τους ταλαίπωρους υπόλοιπους που αναζητούν να ηρεμήσουν.
Η χαρά της αναγέννησης είναι μπροστά μας ,ας προσπαθήσουμε να αφεθούμε όχι με αφέλεια όμως αλλά με κατανόηση οτι η διαρκής ευφορία δεν προχωράει τον άνθρωπο .
Τί σχέση έχει όμως η φθηνή κατήχηση με μία παραλία?
